NL:

Mijn afstudeerproject gaat over een onderzoek naar mijn indentiteit als maker in zowel beeld, als uitspraak in het werk. Ik erger mij zo erg aan alles en iedereen, dat die obsessieve ergernis tevens een fascinatie is. De ergernis en de fascinatie ontstaan door het idee dat alles wat we doen in het leven zinloos is en daarom absurd. Echter is zinloosheid in mijn beleving niet iets negatiefs, maar iets wat zonder positiviteit of negativiteit op zichzelf staat en zijn eigen emotie draagt. Het weergeven van deze onzinnigheid uit ik met nog meer onzin, om zo aandacht te blijven trekken voor dat wat onzinnig is. In mijn onderzoek heb ik verschillende onderwerpen behandeld ontremd sociaal gedrag, omdat ik vind dat hierin de absurditeit te vinden is in bijvoorbeeld regels, uitspraken en de verwarring die hierdoor kan ontstaan. De installatie is het eindresultaat van het onderzoek.

EN:

My graduation project is about a research I did to find my identity as an artist, in imagery and judgment of diverse subjects. I’m so annoyed and frustrated with everyone and everything, that the obsession of irritation also becomes a fascination. The exasperation and fascination are caused by the believe that everything we do in life is meaningless, and therefore absurd. However the futility in my experience is not to be seen as something negative, nor positive. The futility is something that stands on it’s own and carries it’s own emotion. In my art I try do display the absurdity, with even more nonsens, in order to continue to draw attention to that what is nonsensical. In my research I have discussed various topics disinhibited social behaviour, because I believe that you can find a lot of absurdity in, for example, social rules or conversations between two people and the confusion that it can arise. The installation is the end result of my research.

Tempo Doeloe

NL:

Hoe kunnen we het immateriële erfgoed doorgeven van een land dat niet meer bestaat? Gebaseerd op de domeinen die deel uitmaken van het culturele erfgoed, heeft Thomas Birsak verhalen van verschillende generaties Indo’s verzameld.
Deze ‘verloren en gevonden’ herinneringen van de Nederlands-Indische cultuur in Nederland, heeft hij verbeeld in Batiks. Gebaseerd op en geïnspireerd door de ontwerpen van deze traditionele techniek (door UNESCO aangewezen als Meesterwerk van Oraal en Immaterieel erfgoed van de Mensheid), maakt Birsak deze verzamelde herinneringen tastbaar.

www.thomasbirsak.nl

EN:

How can we pass on the intangible heritage of a country that no longer exists? Thomas Birsak collected narratives from different generations of Indos, categorized and based on the domains that make up living cultural heritage. He visualizes these ‘lost and found’ recollections of the Dutch East Indies culture in the Netherlands in Batiks. Based on and inspired by the design of this traditional technique, designated by UNESCO as a Masterpiece of Oral and Intangible Heritage of Humanity, Birsak makes these collected memories tangible.

www.thomasbirsak.nl

NL:

Tijdens zijn studie Grafisch Ontwerp kwam Luuk er al snel achter dat zijn interesse meer bij fotografie lag. Hij maakte steeds meer gebruik van fotografische beelden in zijn werk. Voor zijn afstudeerproject nam hij een sprong in het diepe en begon te werken aan zijn eerste fotodocumentaire. Hij verhuisde hiervoor naar Istanboel, waar hij nog steeds woont.

De laatste tien jaar heeft de Turkse maatschappij een verschuiving gezien van non-conservatief naar conservatief. Politieke veranderingen en de groeiende stem van de conservatieve Turken en hun leider zorgden voor groeiende polarisatie. De manier waarop de regering met harde hand om gaat met media en vrijheid van meningsuiting zorgde voor protesten en grote bezorgdheid bij de non-conservatieve Turken.

Dit werk toont het leven van een non-conservatief Turks meisje, Doğa, en haar worsteling met een snel veranderend Turkije. Een meisje dat alle hoop kwijt is geraakt op een goede toekomst in Turkije. Haar ervaringen zijn vermengd met beelden van het dagelijkse leven in Istanboel, gericht op de relatie tussen het land en haar inwoners.

Door gebruik te maken van documenten van zijn aanvraag voor een verblijfsvergunning maakt Luuk duidelijk wie het verhaal vertelt. Hij laat de beschouwer zien dat dit slechts één perspectief is. In essentie toont dit werk Luuk zijn proces van kennismaking met zijn nieuwe thuis, door de ervaringen en verhalen van Doğa en wat hij elke dag in Istanboel op straat ziet.

www.luukvdberg.com

EN:

During his studies in Graphic Design Luuk quickly realised that he was more interested in photography. He started using photographic images in his work more and more. For his graduation project he took a leap and went to work on his first photographic documentary. This resulted in him moving to Istanbul, where he still lives.

The last decade Turkish society has seen a big shift from non-conservative to conservative. Political changes and the rising voice of the conservative Turks and their leader resulted in growing polarisation. The governments crackdown on media and free speech sparked protests and concern with the non-conservative Turks.

This work shows the life of a non-conservative Turkish girl, Doğa, and her stuggles with a rapidly changing Turkey. A girl who is losing all hope for a bright future in Turkey. Her experiences are mixed with photographs of every day life in Istanbul, focussing on the relationship between the country and its inhabitants.

By using the documents of his application for residency Luuk makes clear who is telling the story, confronting the viewer that this is merely one perspective. Essentially it is Luuks process of getting to know his new home, through the stories and experiences of Doğa and what he sees on the streets of Istanbul every day.

www.luukvdberg.com